فریادهایی از غزه

فریادهایی از غزه

!ما داریم از گرسنگی می میرم

شما وعده به رسمیت شناختن فلسطین را در سپتامبر

!می دهید

فرح نوتاش ـ 01.08.2025

!آیا ما روز بعد را خواهیم دید؟ چه بماند تا به سپتامبر آینده

من دارم از گرسنگی می میرم. دو تا از فرزندانم از گرسنگی در آغوش من

جان سپرده اند.

خانه های ما ویران شده اند. بیشتر ما جایی برای خواب نداریم. ما آب نداریم. ما توالت نداریم. ما حمام نداریم. ما آشپز خانه نداریم. ما برق نداریم. کودکان ما مدرسه و درس ندارند.

سگ های خیابانی از علف های  کنار خیابان برای نمردن تغذیه می کنند.

در خیلی از چادرها نیز، بعضی از انسان ها همینکار را می کنند.

اسرائیلی ها ما را با گلوله و یا با گرسنگی می کشند. بعضی وقت ها جمعیت های گرسنه که در پی غذا هستند نیز بمباران می شوند. وقتی ما برای غذا می رویم به ما تیر اندازی می شود. زندگی خارج از استاندارد های انسانی در غزه غیر قابل تصور است. غزه…غزه…غزه…

در اینجا بیمارستانی نیست. و کسی معالجه نمی شود.

همه جا ویرانی… خاک و کثافت است و هیچ سایه ای نیست.

وقتی 15 کشور به رسمیت شناختن فلسطین را اعلان می کنند ، ما حتا توان تبریک گفتن به هم را نداریم.

ما غذا می خواهیم.  ما از جهان خواهان کمک برای غذا هستیم. ما نیاز به غذای فوری داریم. ما وسائل غذا پزی نداریم. ما آشپز خانه نداریم. ما آب و اجاق نداریم. ما نیازمند دارو و پزشک و بیمارستان هستیم. ما نیاز به صلح داریم. ما نیاز به کشورمان داریم. ما نیاز به کمک های فوری برای غذا داریم. ما خواهان احترام به عنوان انسان هستیم.

این ها بخش هایی کوچک از درد نامه های رسیده  از غزه اند.

وعده های سر خرمن سپتامبر، اصلا وظایف فوری ما، برای نجات مردم غزه را، که تحت فشار قحطی تحمیلی هستند، تخفیف نمی دهد.

از کشورهایی که فلسطین را در قلبشان و در کلامشان به رسمیت شناخته اند، انتظار می رود که از سازمان ناتو، یا هر بازوی عمل، بخواهند که به اسرائیل حمله کرده و نتان یاهو را دستگیر کنند. این ها اولین اقدامات لازمه برای باز گشودن راه کمک به مردم تحت شدیدترین فشار های غیرانسانی هستند.

www.farah-notash.com/womens-power

www.farah-notash.com

Women’s Power