میدان بهارستان

 در دورهای مه آلود و صورتی

پنبه زن پیر آسمان 

               می نهد به روی هم

انبوه توده های پنبه را

لیک اینجا...

آسمان صبح بهاری آبی

و رنگ های دل انگیز قوس و قزح

پلی ست...

در هاله رقصان گرده های سفید

                            و  یورش مداوم بازوان مدور فواره ها

به سوی هم      

به شوق توامان فرود به آبی حوض

با آوای زلال ریزش

گام های سبک خاطره ها

بر انحنای رنگین کمان

و نسیم در نوازش

با بال هایی از پر نرم

در شعاع حریر وار خورشید

و چرخش رایحۀ سکر آور  عطر نسترن

در فضای میدان

سوت آرام چمن زن

و چهرۀ باغبان پیر

با کلاه لبه دار ... تا هلال ابرو        

و تراوش عطر سبز چمن ها... در نسیم وهوا

یورش گام های  پرشتاب مردان مو سیاه

به جبهه های کار

بازی گنجشکان با سایۀ خود

                                  بر صفحۀ گستردۀ سبز

و پرواز های نه بلند

جست و خیز کودکی با صورت شاد

و مادری با لبخند... با مهر با گرما

و پیر مردی ... با پوشش کهنه و عرق چین سیاه

                     و سیگاری روشن در گوشۀ لب

                     در شمارش سکه های کوچک پول

لرزش یکباره

                و برش طولی پوسته سخت زمین

و صدای مساسل از متۀ کار

از دستان پینه بسته کارگر افغانی

                                  با پیکر ریز و چالاک 

                                                   و چهره ای ...مصمم... آرام

در مشبک کردن اعماق زمین

و دوانیدن لوله گا ز

                  در دالان های طویل و بس باریک

و صدا... و صدای مسلسل متۀ کار

                            وسوراخی در صفحۀ سیال زمان

و گذر از پل رنگین کمان

و پیوستن ... به نفیر گلوله ها

                         از توپ های پر آز محمد علی   

و انفجار لوحۀ عدل مظفر

                   و فریاد مظلومیتی خون آلود

                                    با چهرۀ بغض آلود زمان   

و صداهایی که کم کم دور می گردند

دور ... دور ... دور...

و بعد فاصله ها ... و سکوت

صدای مسلسل متۀ کار

                       از دستان پر شکیب کارگر افغانی  

و صدای پیوستن آن

           به سم اسبان ... چکمه 

                            و  رضا میر پنج و شنل

و همهمه...

                  خون....

و صدای سنگین  چرخش در وازه... در لولا

و محو دریچه ... و آزادی

                      و سالیان سرد و سکوتی مطلق

    باز صدای مته ...

                      و پل رنگارنگ قوس و فزح

و شلیک مسلسل ها

                   سی تیر...و هیاهو

                              از غرش یکبارۀ مردم

و لرزش میدان

اضطراب

یورش فواره ها

             از خونین ستاره ها و سینه ها

سر آغاز فتنۀ نو

محو یکسرۀ آزادی

طوفان زمان ... بار دگر می روبد

                   برگ های خزان دیده عمر مردم

و کلاغی در قار قار سیه اش می ماند

                              بر سکوی بلند میدان

و باز... باز...

گودال سکوت

و فاصلۀ سرد و یخ زذۀ طولانی

صدای مته ...و صدای مته

در دستان غم غربت زدۀ کارگر افغانی

یک بار دگر...

هجوم  تاریخ  و خاطره ها

از فراسوی پل رنگا رنگ

قیامی بی نظیر... سیل آسا

                   و فریادی خشمگین و بی امان

                                         از نسلی بس متهور ... بی باک

آزادی...آزادی

و صدای مهیبی از سقوط تندیس بزرگ

                                        سمبل استبداد

                                        و...سلطۀ  نواستعمار

و هلهله ...گل و شادی

                     نقل و سکه به هوا

فاصله ها....فاصله ها...

                      و سکوتی ممتد از متۀ کار

در آنسوی حاشیۀ گرد چمن

پیر مرد...

با پوشش کهنه و عرق چین سیاه

در تکرار شمارش

                 و مرور سکه های کوچک پول

                       در حیرت اسکناس های سکه شده

با چشمانی ... از وحشت آینده

و تحلیل  توان

در فرسایش از بیدادگری

و ترازوهای نا میزان

فرح نوتاش     تهران اردیبهشت 1372

www.farah-notash.com